In de sacoche - 't Soeffleurke

Max is een een brave man van ongeveer 50 jaar die een schoenmakerij uitbaat waar hij ook wat handtassen verkoopt. Heel zijn leven heeft hij voor zijn ouders gezorgd, maar na hun overlijden heeft hij via een datingsite een vrouw gezocht en gevonden, genaamd Barbara. Hij is al na enkele maanden met haar getrouwd. Zodra hij zijn handtekening gezet heeft, blijkt 'zijn' Barbara echter een hoogmoedig en zéér hebzuchtig kreng te zijn die enkel met Max getrouwd is voor zijn geld. Plots tovert Barbara nog een dochter uit haar hoed, Laurence, die bij hen komt inwonen.
Wanneer Max na een weekendje vissen terug thuiskomt, blijkt Barbara zijn schoenmakerij in de kelder te hebben gedumpt. Zijn oorspronkelijke winkel is door Barbara omgetoverd in een 'sacochenwinkel'. Dit alleen volstaat nog niet voor haar want zij wil nog een contract met 'Handtassen Delvaux' binnenhalen om zo exclusief Delvaux-handtassen te mogen verkopen. Daarvoor moet alles wijken en moet ook Max, tegen zijn zin, in de winkel meedraaien, als portier.
Onder impuls van zijn beste (nogal onverzorgde en slechtziende) vriendin, Virginie, komt Max in opstand. Ze gaan samen de plannen van Barbara te boycotten. Max faket een ontploffing in zijn kelder. Hierdoor doet hij alsof hij doof is geworden. Op deze manier moet hij niet langer naar de bevelen van Barbara luisteren. Hij komt zo wel dingen te weten die niet voor zijn oren bestemd zijn, namelijk dat Barbara alleen op zijn geld uit is en dat zij hem bedriegt met een rijke ondernemer, Michel. Max' laat zijn rol als portier danig in het honderd lopen.
Max en Virginie doen al jaren samen mee aan de lotto. Nu blijkt dat ze vijf miljoen euro hebben gewonnen. Ze hebben alleen één groot probleem, namelijk dat hun formulier in één van de sacochen verzeild geraakt. Dit gebeurde wanneer Virginie in Max in de winkel kwam bezoeken. Toen Barbara dat opmerkte, werd Virginie meteen weggestuurd omdat ze volgens haar niet in haar chique etablissement paste.
Max en Virginie moeten koste wat het kost dat lottoformulier terugvinden. Virginie zal zich verkleden als valse Delvaux-inspectrice die de winkel van Barbara komt inspecteren. Terwijl zij Barbara zal bezighouden, zal Max alle handtassen doorzoeken. Dit loopt slecht af, want Virginie verraadt zichzelf. Dan sturen Virginie en Max drie nep-inspecteurs op Barbara af. Wanneer zij zich in de winkel zijn en zich bekendmaken (Pim, Pam en Pet), wordt Barbara razend en stuurt iedereen weg. Het enige wat zij dan nog niet weet is dat de echte Delvaux-inspecteur, genaamd Jimmy Pot, dan ook aanwezig is. Deze keert enkele dagen later terug om Barbara mee te delen dat ze naar haar exclusieve Delvaux-winkel kan fluiten.
Dan komen Barbara en Laurence erachter dat Max wel eens de lotto zou gewonnen kunnen hebben omdat ze ziet dat Max heel de tijd maar aan het zoeken is.
Barbara vindt het lottoformulier en steekt het in een kluisje. Max slaagt erin om deze te stelen en gaat naar de 'gazettenwinkel' om zijn formulier te laten valideren. Maar hij was te laat. Het formulier moest om zeven uur ten laatste ingediend worden, maar hij was een kwartier te laat. Dan besluit hij om het formulier terug in het kluisje te steken. Barbara doet daarna hetzelfde, maar ook zij komt ontevreden terug thuis.
Op een avond spreken Barbara en haar minnaar Michel thuis af en besluiten ze om de liefde te gaan bedrijven. Max komt tegelijkertijd thuis en hoort Michel en Barbara bezig. Hij licht Virginie en een gerechtsdeurwaarder in die dan moet komen constateren dat Barbara overspel pleegt. Deze komt en gaat dan de scheidingspapieren in orde brengen. Barbara wil wraak nemen en besluit om op Max' verjaardag een cadeau op te sturen met daarin een bom.
Op Max' verjaardag wordt inderdaad een tikkend cadeau afgeleverd. Op die dag heeft Max thuis afgesproken met een vrouw die hij via dezelfde datingsite heeft leren kennen. Zij denkt dat dat pakket voor haar is. Ze opent het en de bom ontploft. Max is ongedeerd en de vrouw vertrekt razend.
Dan komt Virginie en die vertelt: 'Je moet je ware liefde niet via online zoeken, je moet ze tegen het lijf lopen. En soms is ze wel dichter dan je zelf denkt'. Dan doet ze een belangrijke bekentenis: ze is al jaren verliefd op Max. Wanneer Max dit hoort, antwoordt hij: 'Ik ben ook al jaren verliefd op u'.
Ik vond het een geweldig toneelstuk omdat gedurende het hele stuk dialect werd gesproken. Dit gaf een zeer komisch effect.
Het decor was ook levensecht. Chapeau aan de mensen die dit hebben gerealiseerd!
De muziekkeuze tijdens het toneelstuk was ook slim gekozen, bijvoorbeeld: wanneer Max Barbara begint te missen, zegt Virginie: 'Vergeet toch die Barbara!', waarop het nummer 'Vergeet Barbara' van Will Tura begint te spelen.
Het was een echte klucht waarbij ik me geen seconde verveeld heb!

Barbara vindt het lottoformulier en steekt het in een kluisje. Max slaagt erin om deze te stelen en gaat naar de 'gazettenwinkel' om zijn formulier te laten valideren. Maar hij was te laat. Het formulier moest om zeven uur ten laatste ingediend worden, maar hij was een kwartier te laat. Dan besluit hij om het formulier terug in het kluisje te steken. Barbara doet daarna hetzelfde, maar ook zij komt ontevreden terug thuis.
Op een avond spreken Barbara en haar minnaar Michel thuis af en besluiten ze om de liefde te gaan bedrijven. Max komt tegelijkertijd thuis en hoort Michel en Barbara bezig. Hij licht Virginie en een gerechtsdeurwaarder in die dan moet komen constateren dat Barbara overspel pleegt. Deze komt en gaat dan de scheidingspapieren in orde brengen. Barbara wil wraak nemen en besluit om op Max' verjaardag een cadeau op te sturen met daarin een bom.
Op Max' verjaardag wordt inderdaad een tikkend cadeau afgeleverd. Op die dag heeft Max thuis afgesproken met een vrouw die hij via dezelfde datingsite heeft leren kennen. Zij denkt dat dat pakket voor haar is. Ze opent het en de bom ontploft. Max is ongedeerd en de vrouw vertrekt razend.
Dan komt Virginie en die vertelt: 'Je moet je ware liefde niet via online zoeken, je moet ze tegen het lijf lopen. En soms is ze wel dichter dan je zelf denkt'. Dan doet ze een belangrijke bekentenis: ze is al jaren verliefd op Max. Wanneer Max dit hoort, antwoordt hij: 'Ik ben ook al jaren verliefd op u'.
Ik vond het een geweldig toneelstuk omdat gedurende het hele stuk dialect werd gesproken. Dit gaf een zeer komisch effect.
Het decor was ook levensecht. Chapeau aan de mensen die dit hebben gerealiseerd!
De muziekkeuze tijdens het toneelstuk was ook slim gekozen, bijvoorbeeld: wanneer Max Barbara begint te missen, zegt Virginie: 'Vergeet toch die Barbara!', waarop het nummer 'Vergeet Barbara' van Will Tura begint te spelen.
Het was een echte klucht waarbij ik me geen seconde verveeld heb!
Het lijkt me inderdaad een fijn stuk. Als ik het zo lees kan ik me alle drama en alle scènes wel inbeelden. Ook lijkt het me zeer fijn om een toneelstuk bij te wonen waarin je eigen dialect heel duidelijk gesproken wordt. Ik vind het ook altijd grappig om iets te horen in het platte Kempense dialect. Het lijkt me inderdaad dat je jezelf duidelijk geamuseerd hebt en dat ik in mijn ogen toch nog steeds het belangrijkste.
BeantwoordenVerwijderen